8 اثر شگفت انگیز بازی با عروسک نمایشی

فعالیت بدنی تاثیر بسیار مهمی بر سلامت و رشد کودکان دارد. عدم فعالیت بدنی بیماری های زیادی را به همراه دارد. اگر فعالیت بدنی شامل بازی باشد، اثربخشی آن بیشتر می شود و بچه ها با لذت زیاد آن را انجام می دهند. از این نظر، ترجیحات بازی که شامل فعالیت بدنی است مهم هستند. حرکاتی که نیاز به تلاش دارند مانند راه رفتن، دویدن، تاب خوردن، غلتیدن، پریدن و خزیدن روی زمین در طول بازی باعث تقویت عضلات و بهبود هماهنگی حرکتی می شود. برای رشد حرکات ظریف، حمل کردن، گرفتن، نوشتن، کشیدن نقاشی های هندسی با مداد، بریدن کاغذ با قیچی، بازی با خمیر و ماسه، زدن مهره ها و خوردن غذاهای مناسب با چنگال مفید خواهد بود. با لذت ایجاد شده توسط همه اینها، کودکان از نظر شناختی نیز رشد می کنند. از سوی دیگر، از آنجایی که برخی از این فعالیت ها در فضای باز انجام می شود، هم میزان چاقی کاهش می یابد و هم نیاز به ویتامین D به لطف نور خورشید تامین می شود. علاوه بر عادات فعالیت بدنی کودکانی که با طبیعت ارتباط دارند، عشق آنها به طبیعت و حیوانات در مراحل اولیه شکل می گیرد. در عین حال، میزان افسردگی و اضطراب کودکان کاهش می یابد و کیفیت خواب آنها افزایش می یابد. در یک مطالعه، مشخص شد که کودکان به طور متوسط ​​8 ساعت کمتر در هفته نسبت به کودکان 2 دهه پیش بازی می کنند. تحقیقات نشان می دهد که 73 درصد از کودکان بی تحرک، 13 درصد فعالیت بدنی خفیف و 14 درصد فعالیت بدنی متوسط ​​تا شدید داشتند. میانگین فرصت فعالیت بدنی فعال روزانه 48 دقیقه و به طور متوسط ​​33 دقیقه از آن در خارج از منزل سپری شد. اگرچه فرصت فعالیت بدنی توصیه شده روزانه 3 ساعت است، اما این میزان تعیین شده در مطالعه برای کودکان بسیار ناکافی بود. به همین دلیل، کودکان پیش دبستانی را باید به انجام فعالیت هایی تشویق کرد که فعالیت بدنی بیشتری را شامل می شود و باید در فضای باز باشد. مشاهده شده است که کودکان در خارج از منزل فعالیت بیشتری دارند و بیشتر بازی می کنند. بنابراین محیط مهدکودک ها و مهدکودک ها باید اجازه فعالیت بدنی بیشتری را بدهد. در حالی که کمبود بازی مشکل مهم زندگی مدرن است، نکته مهم دیگر کمبود فضای سبز مورد نیاز برای بازی است. با افزایش مناطقی که کودکان را فعال می کند، میزان فعالیت بدنی افزایش می یابد.

رشد شناختی را می توان به عنوان توانایی یادگیری و تفکر در کودکان تعبیر کرد. توانایی کودکان در درک مسائل و حل مسائل ساده را بهبود می بخشد. از این نظر، بازی همچنین از رشد شناختی در تمام جنبه های رشد حمایت می کند. این بازی را می توان با یک یا چند نفر انجام داد، می توان آن را آزادانه بازی کرد و با تأثیرات خود بر روی کودکان از رشد حمایت می کند. بچه ها خیلی چیزها را به طور طبیعی از طریق بازی ها یاد می گیرند. انسان ها تمایل بیولوژیکی به سازماندهی و سازگاری برای رسیدن به تعادل دارند. کودکان به لطف بازی می توانند با تعامل با محیط، برخی از تنظیمات ذهنی را انجام دهند. این ترتیبات ذهنی بر اساس تجربیات قبلی ساخته شده اند.

سنین بین 0 تا 2 سال را پوشش می دهد. اولین اسباب بازی کودک بدن خودش است. یادگیری با تلاش برای باز و بسته کردن دست ها و پاها برای رسیدن به اشیا و گرفتن آنها پیشرفت می کند. نزدیکترین فرد به نوزاد در این دوره، مادر است. بنابراین مادر نیز باید به عنوان یک همبازی خوب برای کودک وقت بگذارد و با محرک های سالم از این دوران حمایت کند.

سنین بین 2 تا 7 سالگی را شامل می شود در این دوره کودک خود را در مرکز زندگی می بیند و مرحله ای است که معتقد است هر آنچه می خواهد و انجام می دهد درست است. در این مرحله کودک فکر می کند که اطرافیان به دلیل حضور او هستند در حالی که کودکان در این دوره مخفی کاری می کنند، فکر می کنند که دیده نمی شوند و زمانی که صورت خود را می پوشانند پنهان می شوند، عمدتاً به دلیل خود محوری. با این منطق رفتار می کنند که وقتی کسی را نمی بیند، کسی او را هم نمی بیند. بازی نمادین پدیدار می شود.

7 تا 12 سال را پوشش می دهد. در این دوره، آنها از خودمحوری خود خلاص می شوند و متوجه می شوند که به غیر از او افکار دیگری نیز وجود دارد. در این دوره تفکر منعطف و منطقی دارند. این مسلط ترین دوره آنها در طبقه بندی و گروه بندی است. در این دوره از زبان به طور مؤثر استفاده می کنند، اما نمی توانند مفاهیم ناملموسی مانند وطن، ملت یا کشور را درک کنند. از آنجایی که اصطلاحات عباراتی انتزاعی هستند، باید به طور ملموس توضیح داده شوند.

از 12 سالگی شروع می شود در این دوره توانایی تفکر خود را به دست می آورد. در این دوره، آنها شروع به پرورش آرمان ها، ایده ها، ارزش ها و باورها می کنند. آنها به ساختار اجتماعی، فلسفه و سیاست علاقه مند هستند. علاوه بر تغییرات فیزیکی، تغییراتی در مغز و افکار در دوران نوجوانی مشاهده می شود. دوره ها به ترتیب خاصی اتفاق می افتند و هر دوره به گونه ای پیشرفت می کند که دستاوردهای دوره قبل را در بر می گیرد. هر فردی مطابق با خودش یک فرآیند رشدی را نشان می دهد. توسعه به شکل تعادل، عدم تعادل و تعادل جدید است. در این فرآیند، فرد با دانش موجود در ذهن خود در حالت تعادل قرار می گیرد، با آموخته های خود عدم تعادل را تجربه می کند و با ایجاد تعادلی جدید با غلبه بر این فرآیند به رشد خود ادامه می دهد.

تحقیقات مربوط به بازی باعث می‌شود که کودکان خردسال در مدارس به جای فعالیت‌های آموزشی، به بازی‌ها بپردازند. تحقیقات نشان داده است که کودکانی که در اشکال پیچیده بازی‌های اجتماعی دراماتیک شرکت می‌کنند، مهارت‌های اجتماعی بهتر، همدلی بیشتر، تخیل بیشتر و ظرفیت بهتری برای درک مسائل دارند. آنها کمتر پرخاشگر هستند و خودکنترلی بیشتر و سطح تفکر بالاتری از خود نشان می دهند. بنابراین، محیط های لازم برای بازی با کودکان باید بدون کشمکش بیش از حد برای بارگذاری تحصیلی آماده شود. عشق، شادی، خنده، غم، گریه، ترس، خشم، لجاجت، حسادت و پرخاشگری نشانه‌های احساسات هستند. در طول بازی، کودکان نه تنها احساساتی را آشکار می کنند که آنها را خوشحال می کند، بلکه ترس، حسادت و احساسات منفی خود را نیز آشکار می کنند که نمی توانند با آنها کنار بیایند. آنها یاد می گیرند که با ترس های خود کنار بیایند، حسادت خود را کنترل کنند و احساسات خود را کنترل کنند. والدین می توانند حسادت فرزند خواهر و برادر جدید خود را با بازی با آنها یا کشیدن نقاشی تشخیص دهند و به آنها کمک کنند. هنگامی که با حمایت بزرگسالان قابل حل نباشد، آنها می توانند برای حمایت حرفه ای از مربیان یا روانپزشکان کودک درخواست دهند. بازی در تشخیص و حل زودهنگام این مشکل بسیار مهم است. بستری شدن در بیمارستان، واکسیناسیون و جراحی گاهی اوقات تجربه بدی را برای کودک و خانواده ایجاد می کند و نشان داده شده است که بازی ها و عروسک نمایشی در این فرآیند اضطراب را کاهش می دهند

تأثیر بازی ها و عروسک نمایشی بر رشد زبان بسیار زیاد است. کودکان از بدو تولد شروع به یادگیری زبان گفتاری می کنند. با ساختن صداها ابتدا در دوران کودکی، همانطور که ما بزرگ می شویم، کلمات و ساختار جمله از طریق داستان سرایی و بیان خود رشد می کنند. برای گذراندن تمامی این مراحل باید مفاهیم، اشیا و نمادها را بیاموزند و در خاطرات خود جای دهند و در مواقع لزوم استخراج و استفاده صحیح از آن ها داشته باشند. وقتی کودکان از طریق بازی با همسالان خود بازی می کنند، می توانند ساختار پیچیده تر زبان را بیاموزند. برای این کار باید از کودکان در زمینه بازی حمایت شود. آگاهی از زبان و بازی نیز باید در والدین ایجاد شود. هنگامی که ارتباط متقابل با کودکان برقرار می شود، مشاهده شده است که بهبود زبانی کودکان سریعتر و موثرتر توسعه می یابد. به همین دلیل، ترجیح دادن فعالیت‌های تقویت‌کننده زبان مانند بازی‌های شفاهی، افسانه‌ها و لالایی‌ها برای والدین بسیار سودمند است.